De zomer periode is aangebroken, veel mensen maken plannen om op vakantie te gaan.

Mensen die niet meer werken en met pensioen zijn pakken de caravan of camper en trekken er weken op uit, ze gaan en staan waar ze willen en doen waar ze zin in hebben. BV 50km fietsen of een stuk lopen is geen probleem.

Anderen maken plannen voor hun vrije weekenden en of in de weken dat ze vrij zijn, ze plannen samen of met familie of vrienden een week of wat naar deze zon of naar de bergen of verblijven elders in Nederland.

 

Het is zo dubbel hè, de foto's die je te zien krijgt zijn mooi, vaak van prachtige natuur, je geniet met iedereen mee en je gunt iedereen hun plezier, maar toch...

Voel jij ook een steek in je hart van die mooie vakantiefoto's via de social media ergens waar jij ook zo graag zou willen zijn, of willen doen wat zij doen?!

 

Voor heel veel mensen is dit helaas niet (meer) mogelijk, of alleen  aangepast.

Ik heb het nu niet over de mensen die het zich financieel niet kunnen veroorloven, al wil ik dat zeker niet bagatelliseren, want ook dat is niet fijn, daar zit meestal ook een (verdrietig) verhaal achter...

Ik schrijf dit stukje voor mensen die te maken hebben met gezondheidsproblemen/beperkingen, van zichzelf, hun partner of een kind.

Wij voelen het levend verlies (levende rouw) in de zomertijd meer, herken jij dat ook?

Je moet heel kritisch naar een geschikte verblijfplaats zoeken, want het moet aan meerdere eisen voldoen, o.a. niet te veel trapjes en treden in en om het huisje, goed bed, goed bankstel, geen douche in het bad of met hoge instap en goed kijken of de auto dichtbij geparkeerd kan worden enz... en of er moet vooraf een hoog/laagbed of een tillift extra geregeld worden, wat veel energie kan kosten of je moedeloos kan maken.

Eenmaal op de plaats van bestemming  is er bijna altijd wel iets onverwachts, "iets" waar je dan mee moet dealen, waarvan je veerkracht flink op de proef wordt gesteld.

Op vakantie merk je pas hoe veel je thuis al ingesteld bent op alle beperkingen die er zijn en hoe erg de ziekte het afgelopen jaar weer van je heeft afgenomen, je kan je op vakantie beperkter voelen dan thuis.

 

En toch ben je erg dankbaar en blij dat je nog op vakantie kon en heb je er erg van genoten!

 

Je ontmoet ook altijd weer mooie mensen,  bv de assistent op Schiphol, of de manager van het hotel die je verblijf nog beter maakte. Of zomaar iemand die aanbood om de rolstoel te duwen, zodat de ander met de koffers kon lopen.

 

Wil je de komende maanden je hart luchten, vertellen waar jij moeite mee hebt, of tegen aanloopt, mail mij om een afspraak te maken via: info@samentenderloveencare.nl of vul het contactformulier in en ik neem contact met je op.

Ik heb geen wachtlijst en je hoeft ook niet een vast behandeltraject in te gaan, ik bied maatwerk waar jij behoefte aan hebt!

 

Hieronder zie je een persoonlijke vakantiefoto, die hopelijk geen steek in je hart veroorzaakt....